Φέτος προτίμησα να περάσω τις Απόκριες σε πρώην τόπο συνάντησης ρευματικών ραμολιμέντων και νυν τρέντυ θέρετρο με σπα, μπουρμπουλήθρες και δε συμμαζεύεται.
Μέχρι πέρυσι ξεκωλονόμουνα σε κολασμένα λάτιν χορευτικά (έχω τρομερά ευλύγιστο δεξί κωλομέρι)και παραδοσιακά πρόστυχα τραγούδια (και πολύ πρόστυχο μυαλό) σε ότι παρακμιακό καρναβάλι και πανηγύρι έβρισκα πρόχειρο (επίσης πίνω σαν φίδι).Μαμά, γερνάω...;
Το ερώτημα στο μυαλό μου ξεπήδησε σαν μανιτάρι μετά τη βροχή (ή το σαλιγκάρι το κάνει αυτό, δεν είμαι απόλυτα σίγουρος, ίσως και τα δύο. Εν πάσει περιπτώσει δεν έχει σημασία).
Η απάντηση δόθηκε πριν καν τελειώσει ο συλλογισμός μου.
Εκεί που περιμένω το ασανσέρ στο ξενοδοχείο για να ξεκουράσω το σμιλεμένο από έμπειρα χέρια μασέρ κορμί, να σου μπροστά μου, η συμπάθειά μου, ο Πανίκας (κι όμως!!!). Έσφιξα τα δόντια και περίμενα να περάσει (η αλήθεια είναι ότι αναφώνησα "Ο ΖΟΡΟ!!", αλλά δεν πρέπει να το άκουσε, ευτυχώς δηλαδή γιατί κινδύνευα να μου χαράξει κανένα Ζ στο δεξί μου κωλάράκι, το ευλύγιστο), και κατάλαβα ευθύς ότι του χρόνου πρέπει να πάω στο Ρίο, ακόμα κι αν αυτό είναι απέναντι από το Αντίρριο.
Αύριο (ή μεθαύριο): φιλοσοφικές αναζητήσεις σχετικά με το επίπεδο των παρεχόμενων υπηρεσιών σε ολοκαίνουριες ξενοδοχειακές μονάδες, ευρωπαικές επιδοτήσεις άπαξ ή δια βίου, προσωπικά ανταλλάγματα του επιδοτούμενου για τη λήψη αυτών κλπ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου