Περιστεράς

Σαν παιδιά του τα έχει. Τον παρατηρώ εδώ και καιρό. Τα γυμνάζει, τους μιλάει, περνάει αρκετές ώρες μαζί τους στην ταράτσα όταν έχει καλό καιρό. Και αυτά ακούν τα παραγγέλματά του, σχίζουν στα δυο τον ουρανό μέχρι να τα χάσει το μάτι σου, πετούν σε σχηματισμούς ή εφορμούν κάθετα ανάλογα με τα προστάγματα που τους δίνει με το ραβδί του. Καρφώνει το βλέμμα του πάνω τους, και μετά το ξεκουράζει στην πόλη που κρέμεται κάτω του. Ώρες ώρες τον ζηλεύω. Κάτι ξέρει που δεν ξέρουμε οι υπόλοιποι.

Η διαπερατή οθόνη του υπολογιστή της.

Ξημέρωσε. Ο ήλιος χτυπά ενοχλητικά προς τη μεριά του κρεβατιού της. Η ώρα έχει περάσει από 10:00 αλλά δεν έχει ιδιαίτερη σημασία. Μηχανικές κινήσεις. Σηκώθηκε αργά, στο πέρασμά της προς την τουαλέτα άνοιξε τον υπολογιστή, έκανε καφέ. Λάμπει η μέρα, άδεια και νωθρή από το πρωί. Η χθεσινή εφημερίδα δεν έχει ενδιαφέροντα νέα γι' αυτήν - μένει να διαβάζει αφηρημένα τα άρθρα που αποκάλυπταν νέα σκάνδαλα και τα άλλα που ανέλυαν τα παλιότερα, διαφωτίζοντας ή αποπροσανατολίζοντας την. "Κανείς δεν ξέρει, ούτε και γω". Πλησίασε τον υπολογιστή - ο καφές ανανεώθηκε. Ήταν η αγαπημένη στιγμή της μέρας. Το είχε ονομάει ανθρώπινο update. Χοροπηδώντας από μπλογκ σε μπλογκ, και όχι μόνο, χάζεψε πάλι τα όνειρα των διαδικτυακών της "φίλων", έγραψε τα δικά της, έριξε μια ματιά έξω απ' το μπαλκόνι και ήταν σα να είχε αποχωριστεί το σπίτι από το έδαφος και αρμένιζε. "Δεν είμαστε καλά", σκέφτηκε, "πρέπει να κοιμάμαι καλύτερα στο εξής". Ανοιγόκλεισε με δύναμη τα μάτια. Όλα ήταν εκεί. Και το μπαλκόνι, και η πόλη, και το pc... Συνέχισε το διάβασμα των "φίλων". Ψυχική ανάταση ένιωθε καμιά φορά όταν επιβεβαίωνε τις σκέψεις της με αυτές που διάβαζε, σε ένωση με κάποιες ελεύθερες φωνές που τις ένιωθε να ουρλιάζουν σιωπηλά μες το μυαλό της. Παρέα γίναμε, σκέφτηκε. Εκεί, πάνω στην κορύφωση αισθημάτων δικαιοσύνης, αλληλεγγύης και ανθρωπιάς που την κατέκλυζαν, ξαφνικά ταρακουνήθηκε. "Σεισμός", σκέφτηκε, αλλά αμέσως πρόσεξε ότι οι τοίχοι δεν κουνιόντουσαν. Το σπίτι βούλιαζε αργά μέσα στο έδαφος. Όροφος όροφος χανόταν μέσα στη γη. Ο πέμπτος όροφος που έμενε ήταν ήδη πρώτος. Έκλεισε τα μάτια περιμένοντας πανικόβλητη το τέλος. Ησυχία. Μισανοίγοντας το δεξί μάτι, διαπίστωσε ότι όλα, για μια ακόμα φορά ήταν στη θέση τους. "Στο γιατρό γρήγορα, δεν είμαι καλά..". Πριν προλάβει να σηκωθεί, ο υπολογιστής τρελάθηκε, άρχισε να ανοίγει ασταμάτητα καρτέλες, η οθόνη γέμισε λέξεις και σκέψεις, οι καρτέλες ξεχύνονται και απλώνονται στους τοίχους. Φωνάζει τρομαγμένη, αλλά βλέπει να βγαίνουν από το στόμα της λέξεις γραμμένες αντί για φωνή. Φως και νερό πλημμυρίζουν το δωμάτιο, όλα γίνονται διαπερατά, όλα γίνονται λαμπερά, μια ακατανίκητη έλξη την τραβάει στο φως της οθόνης του υπολογιστή, το χέρι της εισχωρεί μέσα της δάχτυλο δάχτυλο. Φωνάζει Alt Control Delete αλλά δε γίνεται τίποτε. Στριμώχνεται στην οθόνη και τελικά πέφτει μέσα. Και ήταν όλοι εκεί.

ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ Χ ΑΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ Νο 2

Αδιανόητη, απίστευτη, ευρηματική ραδιοφωνική Ελληνοφρένεια...

Eurovision 2008 - δυο μέρες μετά και εκατό μεσημεριανά πριν

Σε ένα δεκάλεπτο φτιάχνεις ένα γρήγορο φαγητό - σε ένα δεκάλεπτο το απολαμβάνεις - σε ένα δεκάλεπτο ακούς το αγαπημένο σου τραγούδι - σε ένα δεκάλεπτο δίνεις μια σωτήρια φιάλη αίμα για κάποιον άγνωστο ή γνωστό σου - σε ένα δεκάλεπτο απολαμβάνεις ένα ανοιξιάτικο σούρουπο ή μια καλοκαιρινή αυγή. Σε ένα δεκάλεπτο μπορείς να γράψεις ένα σύντομο ποστ στο μπλογκ σου (καλή ώρα) ή να διαβάσεις ένα άλλο, τυχαία - σε ένα δεκάλεπτο λες τα πιο σημαντικά σου νέα με έναν φίλο σου ή έναν συγγενή - σε άλλο ένα ξεκαθαρίζεις τη θέση σου σε μια διαφωνία - σε ένα δεκάλεπτο μπορείς να λάβεις στοιχειώδη ενημέρωση για το τι συμβαίνει στον κόσμο.

Για ένα δεκάλεπτο μπορείς να σφουγγαρίζεις με μανία το πάτωμα του σπιτιού σου - ή να πλύνεις τα πιάτα που στοιβάζονται απωθητικά στο νεροχύτη - και το επόμενο δεκάλεπτο να τον ξεβουλώσεις από σαπισμένα λίπη - για ένα δεκάλεπτο μπορείς να κάτσεις κοιτάζοντας το ταβάνι ξύνοντας αφηρημένος τη μύτη σου. Για άλλο ένα μπορείς να ακούς τις φλυαρίες του ενοχλητικού αδιάκριτου γείτονα - για ένα δεκάλεπτο περιμένεις το αστικό ανυπόμονα, φορτωμένος σαν γαιδούρι - για ένα δεκάλεπτο ακόμα κι ένας ισχυρός πονοκέφαλος είναι ανεκτός.

Αδυνατώ να βρώ έναν λόγο για να αφιερώσει κανείς έστω και ένα δεκάλεπτο στη Eurovision.
Έπεσε το μάτι μου σε ένα μεσημεριανό.
Πάω να χτυπήσω το κεφάλι μου στον τοίχο.
Για ένα δεκάλεπτο.

Χοντροκομμένη οικοκυρική σημειολογία

Η ζωή είναι ένα πουκάμισο, που όσο καλά κι αν το σιδερώσεις, θα γεμίσει ζάρες μόλις το φορέσεις. Λύση δεν υπάρχει - το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να φοράς βαμβακερά ή να αγοράσεις μια πανίσχυρη ατμοπρέσσα.

Kopsidia & cigarettes

"Τη γενική απαγόρευση του καπνίσματος σε όλους τους δημόσιους χώρους, από την 1η Ιανουαρίου του
2010, προβλέπει νομοσχέδιο του υπουργείου Υγείας. Σε αυτούς περιλαμβάνονται οι ιδιωτικές επιχειρήσεις, τα εστιατόρια, ακόμη και τα νυχτερινά κέντρα διασκέδασης.

Σύμφωνα με το Βήμα της Κυριακής, που παρουσιάζει το νομοσχέδιο, οι ιδιοκτήτες των κέντρων που δεν θα συμμορφώνονται, θα πληρώνουν πρόστιμο 3.000 ευρώ. Επίσης, πρόστιμο 300 ευρώ θα επιβάλλεται και σε όλους όσοι θα «συλλαμβάνονται» να καπνίζουν στις «απαγορευμένες ζώνες».

Οι χώροι στους οποίους θα απαγορεύεται οποιαδήποτε χρήση καπνού και των προϊόντων του είναι όλοι οι δημόσιοι και ιδιωτικοί κλειστοί ή στεγασμένοι χώροι εργασίας, τα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος, παρασκευής και προσφοράς φαγητών, ποτών, γλυκισμάτων και κάθε είδους παρασκευασμάτων γάλακτος, τα κέντρα διασκέδασης εξαιρουμένων των εξωτερικών τους χώρων, οι κλειστοί χώροι αναμονής, οι χώροι των αεροδρομίων, των σταθμών μεταφορικών μέσων και των επιβατικών σταθμών λιμένων, τα κυλικεία, τα μέσα μαζικής μεταφοράς και τα ταξί.

Το νομοσχέδιο προβλέπει επίσης την απαγόρευση της πώλησης προϊόντων καπνού σε ανηλίκους, καθώς και της εισόδου σε μπαρ παιδιών και εφήβων ηλικίας ως 18 ετών."

Το παραπάνω άρθρο αντιγράφω αυτούσιο από τον Flash.gr (http://greece.flash.gr//soon/2008/5/18/38922id/).

Απ'ότι φαίνεται τελικά αυτή η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να μην αφήσει τίποτα όρθιο στη Ελλάδα. Μετά τα οικονομικά σκάνδαλα που ακολουθούν το ένα το άλλο, τις ερωτικές περιπέτειες στελεχών που κατέληξαν σε απόπειρες συνδιαλλαγής και αυτοκτονίας, μετά το Εθνικό Ξεπούλημα του ΟΤΕ, μετά τα ρήμαγμα των ταμείων που καταλήγει σε αφαίμαξη όσων υγιών έμειναν (μέχρι να τα πηδήξουν κι αυτά) και μετά από πάμπολλα άλλα τα οποία δεν αναφέρω επειδή βεριέμαι να γράφω, η ΝΔ αποφάσισε ότι πρέπει να είμαστε μια αγέλη βρωμερών ζώων που καπνίζουμε και πρέπει επιτέλους να βάλουμε λίγο μυαλό - εξού και οι παραπάνω ανακοινωθείσες απαγορεύσεις.

Ακολουθεί στιγμιότυπο από την Ελλάδα του Αύριο. Πρωταγωνιστεί παρέα, δεν ξέρω τι παρέα, θα δούμε στην πορεία.

-Πάμε για φαγητό σήμερα; Καιρό έχουμε να βγούμε...

-Άκουσα για ένα καλό χορταράδικο κάπου στην Τούμπα. Κάνουνε καταπληκτικά φασόλια φούρνου. Και τα μανιτάρια τους στη σούβλα είναι μοναδικά!

-Δεν είναι κακή ιδέα, αλλά είχα κάτι άλλο στο μυαλό μου...

-Έλα μην αρχίζεις πάλι τα ίδια - την άλλη φορά μας είχαν πιάσει Παρασκευή και περάσαμε το τριήμερο στο κρατητήριο εξαιτίας της λαιμαργίας σου. Ό,τι έχεις στο μυαλό σου να το βγάλεις αμέσως, για πες!!!

-Άνοιξε πάλι η ταβέρνα του Θωμά στην Περαία. Ο τύπος είναι αληθινός επαναστάτης μιλάμε. Αφιλοκερδώς δουλεύει. Πληρώνεις μόνο το κρέας και αφήνεις ότι έχεις ευχαρίστηση. Προτιμά βέβαια να του αφήνεις τσιγάρα.

-ΤΣΙΓΑΡΑ;;! Μα καλά έχεις τρελαθεί τελείως; Δέκα χρόνια θα φάμε με τις βλακείες σου! Δεν άκουσες τα νέα μέτρα που εξήγγειλε ο Καραμανλής; Το πρόγραμμα "Ζήσε ως τα βαθιά γεράματα - η εργασία είναι χαρά και απελευθερώνει" είναι αδυσώπητο. Ένας ξαδερφός μου έφαγε τρία χρόνια εκτόπιση στον Αι-Στράτη επειδή κέρασε τσιγάρο κάποιον στα ΚΤΕΛ. Τον είδαν με τις κάμερες και τον μαγκώσανε. Αφού το μέτρο είναι σαφές "Απαγορεύεται η χρήση, μεταφορά και η διακίνηση ειδών καπνιστού δημοσίως. Επιτρέπεται μόνο στα από τις κατά τόπους Νομαρχίες οριζόμενα σημεία και υπό την εποπτεία Επιτροπής Ιατρών και Αστυνομικών".

-Αυτά είναι μαλακίες. Εγώ είδα τον Ψωμιάδη να καπνίζει προχθές στο δρόμο.

-Τώρα γιατί κάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις; Αφού ξέρεις ότι ο Δήμαρχος μας χαίρει ασυλίας. Από τότε που έλυσε το Σκοπιανό (http://myalamethea.blogspot.com/2008/03/i-need-hero.html) υπόκειται σε ειδικό νομοθετικό καθεστώς!

-Στα αρχίδια μου. Πρέπει να αντισταθούμε, δεν το καταλαβαίνεις; Αυτή η πολιτική δεν πρέπει να περάσει. Δεν βλέπεις τον κόσμο στους δρόμους; Είναι όλοι δυστυχισμένοι. Τι τους είχε μείνει; Ένα τσιγάρο να πνίγουν τον πόνο τους σ'αυτό και ένα καλό φαγητό την Κυριακή το μεσημέρι. Όχι, όχι δεν ξέρω για σένα, εγώ θα βρώ παρέα και θα πάω στου Θωμά - θα μου παίξουν και μπαγλαμά.

-Έστω. Πως θα πάμε όμως ως εκεί;

-Κοίτα, μια λύση είναι να ξεκινήσουμε τώρα, ποδαράτο. Θα μας πάρει κανένα πεντάωρο, αλλά τουλάχιστον θα φάμε με όρεξη όταν φτάσουμε. Από την άλλη πλευρά, μπορούμε να πάμε δικάβαλο με το ποδήλατό μου από την υποθαλάσσια - έτσι κι αλλιώς είναι μονίμως άδεια από τότε που η βενζίνη πήγε στα 8,5 ευρώ το λίτρο. Φοβάμαι μόνο μην κινήσουμε υποψίες στα διόδια της εξόδου. Αυτοί οι Γερμανοί που τα εκμεταλλεύονται είναι μεγάλες κουφάλες. Βέβαια αν πληρώσουμε με τον τέταρτο τρόπο μπορεί και να τη γλιτώσουμε...Θύμισέ μου, σειρά σου ή σειρά μου είναι...;

-Ναι καλά, κάνε ότι δε θυμάσαι τώρα.

-Εντάξει, εντάξει, αλλά στο λέω αν είναι πάλι εκείνος ο Χανς εγώ θα γυρίσω πίσω ορθοπεταλιά και συ κάνε ό,τι θες!

-Ωραίος επαναστάτης είσαι...

-Εντάξει είπαμε να μας πηδήξουνε, όχι να μας σουβλίσουνε κιόλας.

-Αφού δεν μπορείς να το αποφύγεις, απόλαυσέ το.

-Να το απολαύσεις εσυ.

-Συγνώμη, εσύ δεν μ'έπρηξες να πάμε για κοψίδια στου Θωμά;

-Δίκιο έχεις. Τουλάχιστον θα κάνω και τσιγάρο μετά, κάτι είναι κι αυτό.

-Θα πούμε σε κανέναν άλλο;

-Δεν γίνεται να πάρουμε τηλέφωνο, η Telecom παρακολουθεί τις γραμμές και τα τηλεφωνήματα που προκαλούν σε παράνομες ενέργειες ελέγχονται και καταγράφονται.

-Μίλα με κωδικούς.

-Και τι να τους πώ; "Ψήνεστε" για καμιά βόλτα στην Περαία; Ελάτε, κι αν δεν είναι καλά, θα γίνουμε "καπνός";

-Κάνε ό,τι καταλαβαίνεις, εγώ πάντως πάω να ετοιμαστώ.

(to be continued..., αλλά δεν ξέρω πότε)

ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ !!!!!!!!!

ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΟΥ ΧΟΥ ΧΟΥ ΧΟΥ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΟΥ ΧΟΥ ΧΑ ΧΑ ΧΕ ΧΕ ΧΕ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ!!!!!!!!!

Ααααααχχχ.....!!! Ωραίο ήτανε αυτό....

Τα Μυαλά με Θέα...

...επικηρύσσουν - με πολύ πρόχειρους υπολογισμούς - τουλάχιστον 4 Δημόσιες Υπηρεσίες για κακή εξυπηρέτηση του πολίτη, σταρχιδισμό και αλαζονεία. Για αδιαφορία, βλαχοσυμπεριφορά και κοινή βλακεία. Για βαρεμάρα, ασυνεννοησία και κουφαμάρα. Για ξυνίλα, κενό βλέμμα και παράλληλο με την "εξυπηρέτηση" τηλεφώνημα στην κολλητή. Για ασυνέπεια, έλλειψη διάθεσης για διόρθωση λάθους της Υπηρεσίας και αφηρημάδα. Για αμπελοφιλοσοφίες της οκάς που σκοπό έχουν να αποπροσανατολίσουν τον μη-εξυπηρετούμενο πολίτη. Για ψεύτικα χαμόγελα (δε θα γίνουμε και κολλητοί, αλλά δε χρειάζεται να χαμογελάμε με προσποιητό ενδιαφέρον όταν ευγενικά μας ενημερώνουνε ότι από δικό μας λάθος ο πολίτης ταλαιπωρείται). Για ειρωνία και απόπειρα εκβιασμού του πολίτη που εξαρτάται από τη δική τους καλή θέληση για την διακπαραίωση της υπόθεσής του. Για απόλυτη βλακεία (εδώ απευθύνομαι αποκλειστικά στην Αστυνομία που στην ίδια ουρά έπαιρνε καταθέσεις και έκανε θεώρηση γνήσιου υπογραφής αδυνατώντας να συμμορφωθεί με υπόδειξη πολίτη ότι καλό θα ήταν να υπάρχουν δύο χωριστές ουρές). Για αγένεια, τεμπελιά και προσποιητή αδυναμία να εργαστούν. Για λάδωμα (δεν είναι πρόσφατη περίπτωση, αλλά είναι πολύ συχνή σε συγκεκριμένες περιπτώσεις).

Το κακό είναι ότι είμαι από αυτούς που εσχάτως υπερασπιζόμουνα - έως ένα βαθμό, μην το παρακάνουμε κιόλας - τις Δημόσιες Υπηρεσίες για προοδευτικά και με την πάροδο του χρόνου καλύτερη εξυπηρέτηση, ειδικότερα αναλογιζόμενος ότι έχει μπει νέος κόσμος με μεγαλύτερο κέφι για δουλειά στο Δημόσιο τελευταία. Λάθος. Το Δημόσιο είναι ένας αδηφάγος οργανισμός που τρέφεται από - και θρέφει - τον υπάλληλο. Εϊναι ένας απίστευτος μηχανισμός αλλοτρίωσης της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Ο Δημόσιος υπάλληλος σταδιακά αρχίζει να διαδρά με την Υπηρεσία και τον πολίτη, επιλέγοντας τελικά (μάλλον νομοτελειακά) να ταχθεί στο πλευρό της πρώτης, αφού τελικά αναγνωρίζει ότι το συμφέρον του είναι να τα έχει καλά με την Υπηρεσία (η οποία θα έπρεπε να αναρτά υποχρεωτικά σε εμφανές σημείο τον δεκάλογο της ξάπλας και της ανείπωτης βλακώδους γραφειοκρατίας) και όχι με τον πολίτη. Όταν πέσει στα νύχια του Δημοσίου ο υπάλληλος, μαθαίνει όλα τα παραπάνω και σταδιακά τελειοποιείται. Όταν είναι πια έτοιμος το Δημόσιο τον απελευθερώνει, τοποθετώντας τον σε θέσεις που απαιτούν επαφή με το κοινό, έτσι για να απαλλάξει τον προηγούμενο για λίγο καιρό, τροφοδοτώντας με φρέσκο αίμα την κωλυσιεργία και ισχυροποιώντας τον αρνητικό φανατισμό του πολίτη.

(4η μέρα ταλαιπωρίας ή είμαι απλώς πολύ γκαντέμης)

Υ.Γ. Α ναι, ξέχασα να πω ότι υπάρχουν φωτεινές εξαιρέσεις!!!

Μελίνα, thanx for the link

ΡΧΣ

Κλείστε όλα τα παράθυρα, σφαλίστε όλες τις πόρτες, φιμώστε τα στόματά σας και πάμε όλοι μαζί να τραγουδήσουμε στο ρυθμό της Γιουροβίζιον υπνωτισμένοι από τα μπουτάκια της Αμερικανίδας μετανάστριας που ζει το Γκρικ Ντριμ, να χορέψουμε με το So you think you can dance, να ονειρευτούμε λαμπερές καριέρες στο μουσικοχορευτικό στερέωμα, εμείς, οι υπέρβαροι ΝεοΈλληνες του καναπέ, και όταν απορημένοι αποτύχουμε, ας ψάξουμε πλάγιους τρόπους για βγάλουμε εύκολα χρήματα πατώντας στέρεα στη δικαιολογία των καθημερινών ρεπορτάζ για την ακρίβεια, κατηγορώντας την οικονομική ολιγαρχία της χώρας που κατευθύνει τα νήματα της πολιτικής και τους δημοσιογραφικούς κολοσσούς, οδηγώντας μας σε ανήθικους τρόπους, σε έκπτωση των αξιών με τις οποίες ενδεχομένως μεγαλώσαμε τις οποίες, όχι, δεν προδίδουμε, απλώς προσαρμοζόμαστε στην πραγματικότητα της εποχής.

Κλείστε τα παράθυρα στις μπουρζουά αριστερίστικες εκπομπές (έτσι χαρακτηρίζονται εσχάτως από πολλούς και είναι μεγάλη νίκη της κρατούσας πολιτικής στην Ελλάδα επί των πολιτών της αυτό - άλλο θέμα όμως αυτό) που η ΕΡΤ ακόμα κακώς ανεχόταν. Γιατί πρέπει να είσαι ρεαλιστής σήμερα και να μην κοιτάς αυτό που θα ήθελες να είναι, αυτό που θέλεις θα στο μάθω εγώ με μια νέα, ιδιότυπη μορφή παιδείας που μπορεί να μοιάζει με πλύση εγκεφάλου, αλλά δεν είναι γιατί θα σου εξηγήσει η ΤιΒι γιατί δεν είναι, κι αν δεν το καταλάβεις μερικά ακόμα οικονομικά χαστουκάκια στο κωλαράκι σου θα σε συνετίσουν (επίσης άλλο θέμα). Δεν υπάρχει καμιά περίεργη σύνδεση όλων αυτών, ούτε καμιά γενικότερη πολιτική, γιατί είσαι βλάκας; Σταμάτα να είσαι και βλάκας και τεμπέλης και επιτέλους συγκεντρώσου στον εαυτό σου και τους στόχους σου και πέτυχέ τους.

Υ.Γ. Τα παραπάνω είναι ειρωνικές ασυναρτησίες που κακώς γράφτηκαν. Η αλήθεια είναι μια και μοναδική και αποκαλύπτεται τώρα: Γύρω από την Ελλάδα έχει στηθεί ένας τεράστιος θόλος(ακριβώς όπως στο The Truman Show), και είμαστε όλοι πρωταγωνιστές σε ένα παγκόσμιο τηλεπαιχνίδι που ονομάζεται Surviving in Greece. Σταματάω τώρα γιατί είμαι προτεινόμενος. Πάντως ο Κούλογλου (που ήταν προτεινόμενος και ήδη αποχώρησε) την πάτησε γιατί δεν τα πήγαινε καλά με την παραγωγή. Ας πρόσεχε.

http://www.rwf.gr/newanak-new.php?anakinosis_id=75

Ο Γιάννης και ο Γιώργος

Ο Γιάννης σηκώνεται κάθε μέρα στις 7 το πρωί. Παραλαμβάνει το ταξί από τον Γιώργο. Μες την τσατίλα σήμερα ο Γιώργος, μόλις βλέπει τον Γιάννη άρχίζει την γκρίνια πως το κωλάμαξο πρέπει να αλλαχτεί, πατινάρει ο συμπλέκτης, καίει αβέρτα λάδι, χτυπάει η κρεμαγιέρα. Τον ακούει σιωπηλός. Τον αφήνει να ολοκληρώσει την πρωινή του παρόλα. Τώρα θα τον μάθει, μια ζωή τον ξέρει...

Χρόνια συνοδοιπόροι, παλιοί φίλοι από το Δημοτικό, νεότεροι στο Λύκειο, αργότερα καμάκια δεκαετίας '80, συνιδιοκτήτες στο ταξί που αγόρασαν με δύο δάνεια - ευτυχώς τα ξεπληρώσανε, και σαν μην έλειπαν όλα αυτά, και μπατζανάκηδες. Όμορφες κοπέλες και οι δυο. Αφού στην αρχή μαλώνανε ποιος θα πάρει πια, για πλάκα. Τελικά, διαλέξανε - Γιάννης την Κατερίνα και ο Γιώργος την Ειρήνη. Ους η ζωή συνέζευξε, άνθρωπος μη χωριζέτω..

Ο Γιάννης μπαίνει στο ταξί σκεπτικός, αφήνει τον καφέ στη θήκη και ανάβει τσιγάρο. Η μυρωδιά όμως δεν κρύβεται. "τον μαλάκα, πάλι έπινε στη βάρδια του;;;". Το ταξί είχε μια αδιόρατη γλύκα από ούζο στον αέρα, και το καινούριο ελατάκι που έβαλε ο Γιώργος πριν του φέρει το ταξί δεν καταφέρνει να την καλύψει - ίσα ίσα που την κάνει πιο πνιγηρή, σαν τη ζωή του Γιώργου. Δεν θα του πει τίποτα, θα του πει μόνο να προσέχει τον εαυτό του, να μην τον βλάπτει.

Οδηγεί σαν υπνωτισμένος στη Μοναστηρίου, κόβει στη Λαγκαδά, μπαίνει Αγίου Δημητρίου, περνάει μπροστά από το μαγαζί που τις γνωρίσανε, τότε πριν από δέκα χρόνια, θυμάται πάλι τα γέλια και τα ατελείωτα βράδια που περάσανε μαζί στα ταβερνάκια της Άνω Πόλης κουτσοπίνοντας μέχρι το πρωί, τα καλύτερά τους χρόνια ήτανε, θυμάται το γάμο του Γιώργου, παντρεύτηκε την Ειρήνη έξι μήνες μετά από αυτόν, θυμάται να του λέει, "κολλητέ, έτσι που τα κάναμε, θα είμαστε για πάντα μαζί, το΄χεις πάρει χαμπάρι;"¨, θυμάται να αγοράζουν το ταξί, το φθηνότερο μεταχειρισμένο που μπόρεσαν να βρουν γιατί η τσέπη δε σήκωνε παραπάνω, θυμάται και τον Γιώργο να του λέει "μπαγάσα την πρόλαβες την Κατερίνα, αλλά δεν πειράζει ρε, η Ειρήνη είναι γαμώ τα παιδιά, φίλοι για πάντα", θυμάται τη μέρα που γύρισε νωρίτερα το βράδυ του για να πάρει κάτι και τον είδε να χουφτώνει τη Κατερίνα, πως πρόλαβε και έκλεισε την πόρτα του σπιτιού χωρίς να τον πάρουνε χαμπάρι, θυμάται τον Γιώργο να αρχίζει το ποτό, τον αγαπάει ρε γαμώτο, είναι αδερφός του, έχει βγει πια στον περιφερειακό, γκαζώνει το ταξί και χτυπά με 180 χιλιόμετρα στις μπαριέρες, καρφώνοντας εκεί το παρελθόν και τις χριστιανικές ρήσεις με τις οποίες μεγάλωσε από παιδί και αφήνοντας το παρόν στο αλκοόλ και τα ένοχα ελατάκια.

Ακριβολογώντας...

..υπάρχουν Δημόσιες Υπηρεσίες που τα "δικαιολογητικά" θα έπρεπε να λέγονται "απολογητικά".

Σίνδος (τι άλλο;)

Η πρόσφατη ιστορία της Σίνδου αποδεικνύει, πέρα από το πολλάκις αποδεδειγμένο ότι οι μπάτσοι είναι ένα μάτσο αποτυχημένα τεμπελόσκυλα, ότι είναι προφανώς τυπικό προσόν για την εισαγωγή στις Αστυνομικές Σχολές η περισσή αφέλεια και η απεριόριστη εμπιστοσύνη στον πολίτη. Πραγματικά, δεν μπορεί να εξηγηθεί διαφορετικά η έλλειψη χειροπέδων στον σεσημασμένο χρήστη ναρκωτικών και ενδεχομένως παραβάτη άλλων ποινικών διατάξεων - ήταν γνωστός θα μου πεις! Βέβαια, χειροπέδες θα βάλουμε στο κολλητάρι μας; Άσε που μπορεί να τον χάσουμε και από πελάτη, όπως χαρακτηριστικά λέει και ο Πιτσιρίκος στο http://pitsirikos.blogspot.com/2008/05/blog-post_04.html! Αμ το άλλο, τράπηκαν λέει σε φυγή και άφησαν το περιπολικό με τα κλειδιά στη μηχανή - μαλακία τους. Έπρεπε πρώτα να το ζεστάνουν και να τσεκάρουν λάδια, μηχανή και αέρα στα λάστιχα μην μείνει και πουθενά ο δραπέτης και που να περιμένεις τώρα την ΕΛΠΑ στις έρημες επαρχιακές οδούς και τα κορφοβούνια! Ούτε για τηλεφωνήτριες δεν κάνουν τα κοπρόσκυλα - η κοπέλα στης οποίας το κατάστημα μπούκαρε ο τύπος και άρχισε το πιστολίδι αλα Φαρ Ουέστ, πήρε τηλέφωνο και της έκαναν και παρατήρηση: "πρέπει να πάρετε τον αυτόματο της περιοχής σας και μετά το 100"

ΤΙ ΛΕΣ ΡΕ ΠΑΠΑΡΑ??!!! ΣΟΥ ΛΕΕΙ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΟΤΙ ΤΗΝ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝΕ ΚΑΙ ΣΥ ΤΗΣ ΔΙΝΕΙΣ ΟΔΗΓΙΕΣ ΧΡΗΣΗΣ ΤΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ ΣΥΝΔΕΣΗΣ ΤΩΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ ΤΜΗΜΑΤΩΝ? ΠΑΛΙ SUDOKU ΕΛΥΝΕΣ??? (αν και κάνα σταυρόλεξο θα έλυνε, το sudoku θέλει και μυαλό)

Αποτέλεσμα? Ένας ακόμα αθώος άνθρωπος νεκρός, ίσως μάλιστα επειδή δεν είχε τόσο καλό ένστικτο επιβίωσης όσο οι μπάτσοι που τρέχανε να σωθούνε. Ίσως να είναι νεκρός επειδή θέλησε πριν την κοπανήσει από το λεωφορείο να ενημερώσει την Αστυνομία ή τον προιστάμενό του για το πρόβλημα. Ίσως απλώς να μην πρόλαβε να σκεφτεί και πολλά - ίσως λειτούργησε αντανακλαστικά κάνοντας ό,τι θεώρησε σκόπιμο εκείνη τη στιγμή. Δεν έχει πια μεγάλη σημασία.

Ο οδηγός του λεωφορείου έκανε τη δουλειά του. Και γω σήμερα τη δουλειά μου έκανα. Και μπορεί δουλειά μου να είναι να χτυπάω σφραγίδες, να οδηγώ αεροπλάνο ή να ξύνω τ' αρχίδια μου. Η δουλειά του αστυνομικού δεν απαιτεί Υπερήρωες. Δεν το θέλουμε άλλωστε αυτό. Όποτε νομίζουν ότι μπορούν να κάνουν θαύματα μαλακίες κάνουν (Νιόβης κλπ). Αυτό που θέλουμε είναι να κάνουν τη δουλειά τους. Αν δεν είναι εκπαιδευμένοι σαν τον Τζον Ράμπο στο Βιετνάμ θα το σεβαστώ και δε απαιτήσω ούτε ταρζανιές ούτε και ηρωισμούς. Καθένας άλλωστε θα πάγωνε στη θέα ενός όπλου, και ο αστυνομικός ακόμα. Αυτό όμως που μπορώ να απαιτήσω, ΑΚΡΙΒΩΣ λόγω της ιδιόρρυθμης φύσης του επαγγέλματός του να συναναστρέφονται από τον καλύτερο μέχρι τον χειρότερο - με έμφαση στον χειρότερο - από εμάς, είναι να ΤΗΡΟΥΝ ΑΠΑΡΕΓΚΛΙΤΑ τους γαμημένους νόμους και τους κανόνες στους οποίους υπάγονται. Να μην αυθαιρετούν. Να μην τολμάνε να παραβούν διαταγή. Να μην κρίνουν τι είναι καλό και τι όχι, να μην επιτρέπεται ΚΑΜΙΑ ελαστικότητα στην εκτέλεση των καθηκόντων τους. Να μη συναλλάσσονται (δε συνναλάχθηκε ο μπάτσος όταν παρέλειψε να δέσει τον γνωστό του πορτοφολά; Επειδή δεν πήρε λεφτά στο χέρι δηλαδή; Η συναλλαγή έχει πάμπολλα πρόσωπα, και αυτό ακόμα είναι ένα, με πολύ ευρεία έννοια φυσικά. Μην πούμε για άλλες συναλλαγές φυσικά...).

Τελοσπάντων - δε βγάζεις άκρη.. Αυτό το ψάρι βρωμάει απ' το κεφάλι, την ουρά, τα λέπια.

Σημ.
Περιμένω να δω τι θα γίνει πάντως με την διαθεσιμότητα στην οποία τέθηκαν - πόσο σύντομα και σιωπηρά θα τελειώσει. Περιμένω τις εις βάρος τους κυρώσεις. Άντε να δούμε - αφού δεν έχουμε που δεν έχουμε πρόληψη, ας έχουμε καταστολή.

Άρση βαρών

Θα κάνω ένα μπάνιο, θα ντυθώ, θα σηκώσω το αβάσταχτο βάρος και θα κατηφορίσω. Ο καιρός θα είναι δροσερός και μόνο ο λαμπερός ήλιος θα προοιωνίζει το ζεστό μεσημέρι που θα ακολουθήσει. Μόλις φτάσω εκεί, θα αφήσω το αβάσταχτο βάρος μου σε μια γωνιά, και πιο ανάλαφρος πια, θα κάνω μια μεγάλη βόλτα, τόσο μεγάλη που το βάρος μου θα με εκδικηθεί, και θα γίνει πιο ασήκωτο από ποτέ. Δε θα το σκέφτομαι όμως. Έτσι κι αλλιώς, αβάσταχτο είναι και τώρα. Όσο θα είμαι ανάλαφρος, θα σκεφτώ πως θα δολοφονήσω το βάρος μου. Θα βρω τον καλύτερο τρόπο - ίσως να είναι αυτός που θα κάνει την εις βάρος του πράξη λιγότερο αντιληπτή ή αυτός που θα το πονέσει λιγότερο. Δεν ξέρω. Μπορεί απλώς να το κόψω κομματάκια και να το ρίξω στα σκουπίδια ή να του προτείνω καποια συμβιβαστική λύση, όπως για παράδειγμα να βαραίνει εμένα τρείς μέρες την εβδομάδα και τις υπόλοιπες κάποιον άλλο. Αυτό το τελευταίο μπορεί να μην το δεχτεί - τα βάρη είναι συνήθως πολύ ευαίσθητα και δένονται με το πρόσωπό σου, δεν δέχονται με τίποτε να τα μοιράζεσαι με κάποιον άλλο. Θα δω τι θα κάνω. Το βάρος μου είναι στο απόγειο της δόξας του και έχει γίνει πια αλαζονικό - νομίζει πως σε ολόκληρο τον κόσμο υπάρχει μόνο αυτό και τίποτα άλλο. Δε φταίει κανείς άλλος όμως, εγώ φταίω που του έδωσα τέτοια δικαιώματα. Και γω που νόμιζα ο βλάκας ότι στην αρχή κάναμε απλώς παρέα. Άσε που με κορόιδεψε - δεν είχε συστηθεί ως βάρος όταν γνωριστήκαμε, αλλά καλύτερα να μην το θυμάμαι αυτό, γιατί σίγουρα θα το σφάξω στο γόνατο το άτιμο. Θα μου πεις βέβαια και γω δεν ήμουν καλύτερος μαζί του. Πόσες φορές του έλεγα άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε... δεν απεμπολίζω τις ευθύνες μου, τις αναλαμβάνω, αλλά κι αυτό πρέπει να καταλάβει ότι πολλές φορές επιτρέπουμε να γίνει κάτι για να ωφεληθούμε από κάτι άλλο. Whatever... ίσως τελικά πρέπει να το πάω σε κάποιο ινστιτούτο αδυνατίσματος - δεν ξέρω όμως αν αναλαμβάνουν τέτοια βάρη. Και οι τεχνικές μέθοδοι έχουν τα όρια τους. Νομίζω πως μόνο μηχάνημα που μπορεί να το αντιμετωπίσει είναι αυτό που το φιλοξένησε- γι' αυτό καλύτερα να πάω εκείνη τη μεγάλη βόλτα που έλεγα πριν...

(μόλις διαπίστωσα μια σατανική ομοιότητα με ένα προηγούμενο post, αλλά τι να κάνουμε συμβαίνουν κι αυτά...)

Ουκ εν τω αργώ το ευ!

Σκέφτόμενος την ημερομηνία και κοιτώντας το ρολόι συνειδητοποιώ ότι η επανάληψη των ίδιων κινήσεων επί μακρώ κάνει το πέρασμα του χρόνου να φαντάζει πιο αργό, τόσο όμως, που δεν καταφέρνει να "γεμίσει" μια μέρα σε διάρκεια ενός ολόκληρου μήνα.

Ίσως πρέπει να αρχίσουμε να μετράμε το χρόνο όχι με μέρες και μήνες, αλλά με γεγονότα, σημαντικές ημερομηνίες στη ζωή μας, χαρές και λύπες, ξεκαρδισμένα γέλια ή καταθλίψεις.

Έτσι δε θα γκρινιάζουμε για "χαμένα χρόνια", ούτε θα απορούμε "πως πέρασε η ώρα" - αντίθετα, ίσως θα επιδιώκουμε λίγο περισσότερο να ζήσουμε με τη νέα αυτή έννοια του χρόνου...

Πριν και μετά

Ολιγάρκεια

Πειραιάς stop. κόσμος πολύς stop. τυρόπιτα αμφίβολης προελεύσεως stop. αναζήτηση σκιάς stop. ζέστη και υγρασία stop. περιορισμός ευθύνης μέχρι την έκδοση των εισιτηρίων stop. τηλέφωνο κλειστό stop. τρίωρη αναμονή (καθυστέρηση) stop. τάβλι, κι ας μην παίζω ποτέ stop. θαλασσινή μπόχα ανακατεμένη με ντίζελ stop. πλατιά χαμόγελα stop.

Διακοπές - τώρα stop.