Σάββατο 3 Μαΐου 2008

Ουκ εν τω αργώ το ευ!

Σκέφτόμενος την ημερομηνία και κοιτώντας το ρολόι συνειδητοποιώ ότι η επανάληψη των ίδιων κινήσεων επί μακρώ κάνει το πέρασμα του χρόνου να φαντάζει πιο αργό, τόσο όμως, που δεν καταφέρνει να "γεμίσει" μια μέρα σε διάρκεια ενός ολόκληρου μήνα.

Ίσως πρέπει να αρχίσουμε να μετράμε το χρόνο όχι με μέρες και μήνες, αλλά με γεγονότα, σημαντικές ημερομηνίες στη ζωή μας, χαρές και λύπες, ξεκαρδισμένα γέλια ή καταθλίψεις.

Έτσι δε θα γκρινιάζουμε για "χαμένα χρόνια", ούτε θα απορούμε "πως πέρασε η ώρα" - αντίθετα, ίσως θα επιδιώκουμε λίγο περισσότερο να ζήσουμε με τη νέα αυτή έννοια του χρόνου...

2 σχόλια:

Madame Bovary είπε...

ω ναι, αυτό είναι μια πολύ καλή ιδέα!

Anadromos είπε...

μια πάρα πολύ καλή ιδέα!