Δευτέρα 26 Μαΐου 2008

Eurovision 2008 - δυο μέρες μετά και εκατό μεσημεριανά πριν


Σε ένα δεκάλεπτο φτιάχνεις ένα γρήγορο φαγητό - σε ένα δεκάλεπτο το απολαμβάνεις - σε ένα δεκάλεπτο ακούς το αγαπημένο σου τραγούδι - σε ένα δεκάλεπτο δίνεις μια σωτήρια φιάλη αίμα για κάποιον άγνωστο ή γνωστό σου - σε ένα δεκάλεπτο απολαμβάνεις ένα ανοιξιάτικο σούρουπο ή μια καλοκαιρινή αυγή. Σε ένα δεκάλεπτο μπορείς να γράψεις ένα σύντομο ποστ στο μπλογκ σου (καλή ώρα) ή να διαβάσεις ένα άλλο, τυχαία - σε ένα δεκάλεπτο λες τα πιο σημαντικά σου νέα με έναν φίλο σου ή έναν συγγενή - σε άλλο ένα ξεκαθαρίζεις τη θέση σου σε μια διαφωνία - σε ένα δεκάλεπτο μπορείς να λάβεις στοιχειώδη ενημέρωση για το τι συμβαίνει στον κόσμο.

Για ένα δεκάλεπτο μπορείς να σφουγγαρίζεις με μανία το πάτωμα του σπιτιού σου - ή να πλύνεις τα πιάτα που στοιβάζονται απωθητικά στο νεροχύτη - και το επόμενο δεκάλεπτο να τον ξεβουλώσεις από σαπισμένα λίπη - για ένα δεκάλεπτο μπορείς να κάτσεις κοιτάζοντας το ταβάνι ξύνοντας αφηρημένος τη μύτη σου. Για άλλο ένα μπορείς να ακούς τις φλυαρίες του ενοχλητικού αδιάκριτου γείτονα - για ένα δεκάλεπτο περιμένεις το αστικό ανυπόμονα, φορτωμένος σαν γαιδούρι - για ένα δεκάλεπτο ακόμα κι ένας ισχυρός πονοκέφαλος είναι ανεκτός.

Αδυνατώ να βρώ έναν λόγο για να αφιερώσει κανείς έστω και ένα δεκάλεπτο στη Eurovision.
Έπεσε το μάτι μου σε ένα μεσημεριανό.
Πάω να χτυπήσω το κεφάλι μου στον τοίχο.
Για ένα δεκάλεπτο.

4 σχόλια:

Madame Bovary είπε...

Και τι να κάνουν οι μοντέλες, πρώην κουνελάκια πλέι μπόι, πρωην παίχτες ριάλιτι, αποτυχημένοι δημοσιογράφοι, άνεργοι ηθοποιοί, ξεπεσμένοι τραγουδιστές, χεσμένες από όλους τι βι περσόνες, ειδικοί γιουροβιζιονολόγοι, κάθε καρυδιάς καρύδι?? κάπως πρέπει να βγάλουν κι αυτοί το ψωμί τους.
εγώ δεν την πολυανοίγω την τι βι κάτι τέτοιες μέρες, γιατί κινδυνεύει η ακεραιότητά της.

Μυαλά με Θέα είπε...

Αυτό που ξέρω εγώ είναι ότι το δούλεμα και ο χαβαλές μας διαπερνά οριζοντίως, καθέτως και διαγωνίως και αρχίζω να κουράζομαι επικίνδυνα. Τι τα θες όμως, και γω που χαράμισα πέντε γραμμές μαλάκας ήμουνα, αποδοτικότερο είναι μου φαίνεται τελικά να απαξιώνουμε τέτοια καραγκιοζιλίκια με την απόλυτη σιωπή. Τελειώνουν όμως οι μαλάκες..?

kyrmanidis.blogspot.com είπε...

εγω παλι σκεφτομουν το ηλιθιο star system των "αδελφων" μας Σερβων καθως και ολο το κοσμοπολιτικο πανηγυρι τους για τη Γιουροβιζιον.Ρε μυαλο με θεα εξηγησε μου:αυτους δεν βομβαρδιζαν ολοι μαζι οι δυτικοι πριν δεκα χρονια?αν ημουν στη θεση τους -η μηπως ειμαστε εδω κ δεκαετιες?- θα εκανα ενα ντου στην αιθουσα/γηπεδο κ θα τους ελεγα "σορρυ, παραπλευρες απωλειες!"Ειδες ποσο γρηγορα αλλαζεις μυαλα κ εκπολιτιζεσαι οταν τρως απεμπλουτισμενο ουρανιο?Θελω κ γω....

Kwlogria είπε...

Σωστόοοοοοοοοοοοοοοος!!! Εγώ το είδα όμως για να δω τι σκατά λυσσάξανε με το κωλοτράγουδο και το τι ντάγλες βαρούσα δε λέγεται. Το κατάφερα όμως. Όλο. Αλήθεια.