Παρασκευή 16 Μαΐου 2008

Τα Μυαλά με Θέα...

...επικηρύσσουν - με πολύ πρόχειρους υπολογισμούς - τουλάχιστον 4 Δημόσιες Υπηρεσίες για κακή εξυπηρέτηση του πολίτη, σταρχιδισμό και αλαζονεία. Για αδιαφορία, βλαχοσυμπεριφορά και κοινή βλακεία. Για βαρεμάρα, ασυνεννοησία και κουφαμάρα. Για ξυνίλα, κενό βλέμμα και παράλληλο με την "εξυπηρέτηση" τηλεφώνημα στην κολλητή. Για ασυνέπεια, έλλειψη διάθεσης για διόρθωση λάθους της Υπηρεσίας και αφηρημάδα. Για αμπελοφιλοσοφίες της οκάς που σκοπό έχουν να αποπροσανατολίσουν τον μη-εξυπηρετούμενο πολίτη. Για ψεύτικα χαμόγελα (δε θα γίνουμε και κολλητοί, αλλά δε χρειάζεται να χαμογελάμε με προσποιητό ενδιαφέρον όταν ευγενικά μας ενημερώνουνε ότι από δικό μας λάθος ο πολίτης ταλαιπωρείται). Για ειρωνία και απόπειρα εκβιασμού του πολίτη που εξαρτάται από τη δική τους καλή θέληση για την διακπαραίωση της υπόθεσής του. Για απόλυτη βλακεία (εδώ απευθύνομαι αποκλειστικά στην Αστυνομία που στην ίδια ουρά έπαιρνε καταθέσεις και έκανε θεώρηση γνήσιου υπογραφής αδυνατώντας να συμμορφωθεί με υπόδειξη πολίτη ότι καλό θα ήταν να υπάρχουν δύο χωριστές ουρές). Για αγένεια, τεμπελιά και προσποιητή αδυναμία να εργαστούν. Για λάδωμα (δεν είναι πρόσφατη περίπτωση, αλλά είναι πολύ συχνή σε συγκεκριμένες περιπτώσεις).

Το κακό είναι ότι είμαι από αυτούς που εσχάτως υπερασπιζόμουνα - έως ένα βαθμό, μην το παρακάνουμε κιόλας - τις Δημόσιες Υπηρεσίες για προοδευτικά και με την πάροδο του χρόνου καλύτερη εξυπηρέτηση, ειδικότερα αναλογιζόμενος ότι έχει μπει νέος κόσμος με μεγαλύτερο κέφι για δουλειά στο Δημόσιο τελευταία. Λάθος. Το Δημόσιο είναι ένας αδηφάγος οργανισμός που τρέφεται από - και θρέφει - τον υπάλληλο. Εϊναι ένας απίστευτος μηχανισμός αλλοτρίωσης της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Ο Δημόσιος υπάλληλος σταδιακά αρχίζει να διαδρά με την Υπηρεσία και τον πολίτη, επιλέγοντας τελικά (μάλλον νομοτελειακά) να ταχθεί στο πλευρό της πρώτης, αφού τελικά αναγνωρίζει ότι το συμφέρον του είναι να τα έχει καλά με την Υπηρεσία (η οποία θα έπρεπε να αναρτά υποχρεωτικά σε εμφανές σημείο τον δεκάλογο της ξάπλας και της ανείπωτης βλακώδους γραφειοκρατίας) και όχι με τον πολίτη. Όταν πέσει στα νύχια του Δημοσίου ο υπάλληλος, μαθαίνει όλα τα παραπάνω και σταδιακά τελειοποιείται. Όταν είναι πια έτοιμος το Δημόσιο τον απελευθερώνει, τοποθετώντας τον σε θέσεις που απαιτούν επαφή με το κοινό, έτσι για να απαλλάξει τον προηγούμενο για λίγο καιρό, τροφοδοτώντας με φρέσκο αίμα την κωλυσιεργία και ισχυροποιώντας τον αρνητικό φανατισμό του πολίτη.

(4η μέρα ταλαιπωρίας ή είμαι απλώς πολύ γκαντέμης)

Υ.Γ. Α ναι, ξέχασα να πω ότι υπάρχουν φωτεινές εξαιρέσεις!!!

2 σχόλια:

Madame Bovary είπε...

πες τα!! θεωρώ ότι οι χειρότεροι είναι οι εφοριακοί, είναι μια βλαμμένη που ευχαρίστως θα έσπαγα στο ξύλο για τις πολύτιμες ώρες μου που έχω χαραμίσει προσπαθώντας να συνεννοηθώ μαζί της.

kyrmanidis.blogspot.com είπε...

αααααααααααααχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ