Κυριακή 4 Μαΐου 2008

Άρση βαρών

Θα κάνω ένα μπάνιο, θα ντυθώ, θα σηκώσω το αβάσταχτο βάρος και θα κατηφορίσω. Ο καιρός θα είναι δροσερός και μόνο ο λαμπερός ήλιος θα προοιωνίζει το ζεστό μεσημέρι που θα ακολουθήσει. Μόλις φτάσω εκεί, θα αφήσω το αβάσταχτο βάρος μου σε μια γωνιά, και πιο ανάλαφρος πια, θα κάνω μια μεγάλη βόλτα, τόσο μεγάλη που το βάρος μου θα με εκδικηθεί, και θα γίνει πιο ασήκωτο από ποτέ. Δε θα το σκέφτομαι όμως. Έτσι κι αλλιώς, αβάσταχτο είναι και τώρα. Όσο θα είμαι ανάλαφρος, θα σκεφτώ πως θα δολοφονήσω το βάρος μου. Θα βρω τον καλύτερο τρόπο - ίσως να είναι αυτός που θα κάνει την εις βάρος του πράξη λιγότερο αντιληπτή ή αυτός που θα το πονέσει λιγότερο. Δεν ξέρω. Μπορεί απλώς να το κόψω κομματάκια και να το ρίξω στα σκουπίδια ή να του προτείνω καποια συμβιβαστική λύση, όπως για παράδειγμα να βαραίνει εμένα τρείς μέρες την εβδομάδα και τις υπόλοιπες κάποιον άλλο. Αυτό το τελευταίο μπορεί να μην το δεχτεί - τα βάρη είναι συνήθως πολύ ευαίσθητα και δένονται με το πρόσωπό σου, δεν δέχονται με τίποτε να τα μοιράζεσαι με κάποιον άλλο. Θα δω τι θα κάνω. Το βάρος μου είναι στο απόγειο της δόξας του και έχει γίνει πια αλαζονικό - νομίζει πως σε ολόκληρο τον κόσμο υπάρχει μόνο αυτό και τίποτα άλλο. Δε φταίει κανείς άλλος όμως, εγώ φταίω που του έδωσα τέτοια δικαιώματα. Και γω που νόμιζα ο βλάκας ότι στην αρχή κάναμε απλώς παρέα. Άσε που με κορόιδεψε - δεν είχε συστηθεί ως βάρος όταν γνωριστήκαμε, αλλά καλύτερα να μην το θυμάμαι αυτό, γιατί σίγουρα θα το σφάξω στο γόνατο το άτιμο. Θα μου πεις βέβαια και γω δεν ήμουν καλύτερος μαζί του. Πόσες φορές του έλεγα άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε... δεν απεμπολίζω τις ευθύνες μου, τις αναλαμβάνω, αλλά κι αυτό πρέπει να καταλάβει ότι πολλές φορές επιτρέπουμε να γίνει κάτι για να ωφεληθούμε από κάτι άλλο. Whatever... ίσως τελικά πρέπει να το πάω σε κάποιο ινστιτούτο αδυνατίσματος - δεν ξέρω όμως αν αναλαμβάνουν τέτοια βάρη. Και οι τεχνικές μέθοδοι έχουν τα όρια τους. Νομίζω πως μόνο μηχάνημα που μπορεί να το αντιμετωπίσει είναι αυτό που το φιλοξένησε- γι' αυτό καλύτερα να πάω εκείνη τη μεγάλη βόλτα που έλεγα πριν...

(μόλις διαπίστωσα μια σατανική ομοιότητα με ένα προηγούμενο post, αλλά τι να κάνουμε συμβαίνουν κι αυτά...)

3 σχόλια:

Madame Bovary είπε...

τις κυριακές συνήθως παίρνουν δυο τρια κιλάκια αυτά τα βάρη. περπάτημα, περπάτημα!

Μυαλά με Θέα είπε...

νομίζω πονέσανε οι γλουτιαίοι μου :)))

Kwlogria είπε...

Απλά υπέροχος!!!!! :)))))))))))))))))))))))))))))