Σάββατο 9 Φεβρουαρίου 2008

.........

Μέσα από τη βροχή θα ‘ρθεις και θα ‘ναι καλοκαίρι τότε
Και ‘να φως θα λούσει την παγωμένη γη που πατάω και
Θα με ζεστάνει απ’ έξω προς τα μέσα
Μέχρι να φτάσει στην καρδιά και να χαμογελάσεις
Με κείνο το γνωστό χαμόγελο σου το πλατύ αλλά δειλό
Αυτό που ερωτεύτηκα την πρώτη φορά τότε,
Και κείνο το βλέμμα το ψεύτικο άλλοτε αφελές και άλλοτε
αληθινά περίεργο
Περίεργο όπως ο τρόπος που σε κοίταξα και σε κοιτάζω ακόμα
Ανίκανος μπροστά σου, ανίκανος μπροστά στο απόλυτο
Πόσα πρόσωπα έχει ο έρωτας;
Ποιο είναι το δικό σου;
Φτιαγμένο για σένα, αυτό που κοιτάς και ερωτεύεσαι
Δε φτάνω εγώ, θέλω και σένα εδώ κοντά μου, θα’ ρθεις..;
Ε, θες;
Έλα, δε σου υπόσχομαι τίποτα, ξέρω
Απλώς ξέρω