Πέμπτη 5 Ιουνίου 2008

Σκατά στον τάφο του ή στον δικό τους..?

Ο νεκρός δεδικαίωται. Μια ρήση με την οποία δεν συμφωνώ καθόλου γενικά, καθώς στον κόσμο αυτόν για μένα δεν υπάρχουν αφέσεις αμαρτιών, ακόμα περισσότερο επειδή θεωρώ ότι δεν υπάρχουν καν αμαρτίες.

Οπωσδήποτε όμως υπάρχουν πράξεις, που πρακαλούν αντι-πράξεις (κατά το δράσεις και αντιδράσεις φυσικά). Η αντίδραση σε μια δράση είναι αρνητική ή θετική, αναλόγως της προσωπικής σχέσης του πράξαντος με τον αντιπράττοντα, του διακυβευόμενου συμφέροντος του καθενός σε άλλες περιπτώσεις, ή της επίδρασης μιας πράξης στο ευρύ κοινό κατά θετικό ή αρνητικό τρόπο. Εν πάσει περιπτώσει κάθε κρίση ή πράξη που ακολουθεί μια άλλη σηματοδοτεί μια υγιή διαδικασία, απόλυτα άνθρώπινη για έλλογα και λογικά όντα.

Εν προκειμένω, εδώ και δύο μέρες όποτε ανοίγω την τηλεόραση (και το κάνω συχνά καθώς τον καιρό αυτό περνάω αρκετές ώρες την ημέρα στο σπίτι, καθώς και στην τηλεόραση), βλέπω σε όλο φάσμα των ειδησεογραφικών, κοινωνικού περιεχομένου (πρωινομεσημεριανά) και άλλων εκπομπών ένα πανηγύρι στημένο γύρω από το πτώμα του δολοφονηθέντος Νίκου Σεργιανόπουλου, που απαρτίζεται από δεκάδες μασκαράδες της ελληνικής τηλεόρασης (ραδιόφωνο δεν άκουσα αλλά υποθέτω ότι εκεί πρέπει να είναι λίγο καλύτερη η κατάσταση, για άλλους λόγους όμως), παρουσιαστές, καλεσμένους, συγχωριανούς, δικηγόρους, δημοσιογράφους, συγκροτημένους σε σώμα γελοίων και αναίσχυντων ανθρωπάριων να κλαίνε, να χασκολογούν, να αυτοπροβάλλονται (πιθανότατα), να κάνουν ασκήσεις λεκτικής γλαφυρότητας αιωρούμενες στο απόλυτο κενό, ΑΡΝΟΥΜΕΝΟΙ και ΑΔΙΑΦΟΡΟΙ ως προς την ενημέρωση για ένα εξαρχής πολύ συγκεκριμένο ειδησεογραφικό θέμα: τη δολοφονία ενός γνωστού ηθοποιού από άγνωστο δράστη. Αυτό είναι το θέμα. Κανένα άλλο πέρα από αυτό. Τουλάχιστον μέχρι η προανάκριση να οδηγήσει σε πραγματικά περιστατικά που αποτελούν αυθύπαρκτα είδηση.

Δεν έχω καμιά ιδιαίτερη συμπάθεια στον θανόντα, δεν παρακολουθώ φανατικά την καλλιτεχνική του πορεία, ούτε το παίζω σωστός δημοσιογράφος - άλλωστε δεν είμαι δημοσιογράφος. Χαζή παρατήρηση η παραπάνω, απαραίτητη ίσως όμως για να τονίσω ότι το ποστ ουδεμιά σχέση έχει με τον Σεργιανόπουλο.

Ο νεκρός δεν δικαιώνεται ούτε και σταυρώνεται, ο νεκρός είναι η συνολική πορεία ενός ανθρώπου στον κόσμο μας, που κομμάτι κομμάτι χτίστηκε, μέρα με τη μέρα, χρόνο με το χρόνο, όποια κι αν είναι, σε άλλους αρέσει και σε άλλους δεν αρέσει, και σίγουρα οι πράξεις του προκάλεσαν αντιδράσεις, όπως και οι δικές μου, όπως και οι δικές σου αναγνώστη. Και ξέρουμε όλοι μας τόσο καλά τις αντιδράσεις στις πράξεις μας, το πόσο αυτές ταρακούνησαν τον κόσμο μας και τον κόσμο όλο. Με τη ζωή καθενός δεν μπορούν να ασχολούνται όλοι. Μπορούνε κάποιοι. Και όταν λόγω θέσης (καλή ώρα) ασχολούνται όλοι, πρέπει πριν απ' όλα να διακρίνουν ΠΟΙΟ είναι το θέμα της είδησης και ΓΙΑΤΙ αυτό είναι είδηση. Γιατί οτιδήποτε άλλο είναι περιττό, από τις κολακείες στην αυλή των νεκρών, από τις υπονοούμενες πιπεράτες λεπτομέρειες που βήχοντας λέγονται και σαν σφαίρα καρφώνονται στα αδηφάγα αυτιά, μέχρι τους ξυλευάμενους την όποια προσωπική επαφή για αθεμέλιωτη και πρόσκαιρη προβολή του αξιοθρήνητου εαυτού τους.

Εν πάσει περιπτώσει, R.I.P. και φρόντισε εκεί που είσαι να μη δεις ΤιΒι για κανένα πενθήμερο ακόμα. Άσε να σε φάνε τα λιοντάρια και μετά.

8 σχόλια:

patsiouri είπε...

Oi νεκροί κατ'εμέ χωρίζονται σε δύο ομάδες:
Αυτούς που ενόχλησαν βίαια κάποιο συνάνθρωπό τους.
Αυτούς που δεν ενόχλησαν παρά μόνο τον εαυτό τους.
Οι πρωτοι καλά να πάθουν, δε θα ισχυριστώ πως στενοχωρήθηκα για το Σαντάμ, το Δουρή και δεν ξέρω ποιόν άλλον...
Οι δεύτεροι είναι πια άγγελοι. Τέλος.

Sandy Cheeks είπε...

Σίγουρα το μόνο θέμα είναι η δολοφονία ενός γνωστού ηθοποιού από άγνωστο δράστη και τίποτα παραπέρα.
(Την έχω κλειστή τη τηλεόραση παρόλα αυτά και την ανοίγω μόνο όταν κάποιος φίλος μου σφυρίξει: μη το χάσεις αυτό. Οπότε γλύτωσα από πολλά).

Και μου άρεσε αυτό που είπες ότι "ο νεκρός είναι η συνολική πορεία ενός ανθρώπου στον κόσμο μας".

Στη συγκερκριμένη περίπτωση ας μου επιτραπεί να πω κάτι που έχω στο μυαλό αυτές τις μέρες.
Ότι μόνο το τέλος χαρακτήρισε αποκαλυπτικά τη συνολική πορεία του.
Αποκαλυπτικά για μια φιλοσοφία που σίγουρα κουβαλούσε.

Madame Bovary είπε...

Το τι κάνει ο καθένας στην προσωπική του ζωή, αφορά μόνο τον ίδιο και κανένα άλλο. Προσωπικά εξοργίστηκα με την αδιακρισία (χμμ πολύ επιεικής είμαι)των δημοσιογράφων, που έπεσαν σαν όρνεα πάνω στη σωρό του άτυχου ηθοποιού, για να βγάλουν τα λαβράκια τους. Και σ'αυτό το ανελέητο κυνήγι της δήθεν είδησης, έδωσαν στεγνά, με τον πλέον αηδιαστικό τρόπο, λεπτομέρειες από τη ζωή ενός ανθρώπου, ο οποίος αν μη τι άλλο είναι πια νεκρός και αξίζει ένα άλφα σεβασμό. Όσο για αυτές τις "λεπτομέρειες", πολλές από αυτές δεν ήταν παρά εικασίες, με αποτέλεσμα η κάθε κατίνα να βγαίνει και να λέει το δικό της σενάριο. Έκλεισα την τηλεόραση νευριασμένη και απορημένη, για το πού μπορεί να φτάσουνε ακόμα, αν και δε θελω να ξέρω. Αιδώς Αργείοι!

Kwlogria είπε...

Είναι ξεφτιλισμένοι ρε. Ξεφτιλισμένοι εντελώς. Κανένας σεβασμός, μα κανένας!!!

Μυαλά με Θέα είπε...

@ patsiouri: όπως βλέπεις όμως, είτε άγγελος είτε διάβολος, γίνεσαι πλαστικό κουκλάκι και πωλείσαι έναντι ευτελούς αντιτίμου.

@ sandy cheeks: "Αποκαλυπτικά για μια φιλοσοφία που σίγουρα κουβαλούσε."

Τι ακριβώς εννοείς φιλοσοφία; Τον τρόπο που διαχειριζόταν την ιδιωτική του ζωή ή τις επιλογές της;

@ madame bovary: Ευτυχώς δε με ξέρει ούτε η μάνα μου, αυτό σου λέω μόνο.

@ kwlogria: πραγματικά ο σεβασμός δεν είναι το φόρτε μας τελευταία.

Sandy Cheeks είπε...

@ Μυαλά με Θέα
Ε όχι τις επιλογές της ξεχωριστά, είναι λεπτομέρεια αυτό.
Όλα μαζί όμως, ο τρόπος που διαχειριζόταν την προσωπική του ζωή, αλλά και όχι μόνο την προσωπική, το σύνολο.
(και η συγκεκριμένη επαγγελματική ζωή είναι στο πακέτο, αφού το συγκεκριμένο είναι τρόπος ζωής).

Δεν νομίζω ότι δεν ήξερε το "σενάριο".
Έστω και υποσυνείδητα.
Έμεινε πιστός.
Προσωπικά μου αρέσει, το θαυμάζω από μακρυά, με την έννοια ότι είναι πιο ενδιαφέρον το άσπρο-μαύρο από ένα αδιάφορο γκρίζο προϊόν όπως όλα αυτά που κυκλοφορούν με λαμπερό περιτύλιγμα.

Μιμης Ζερβος είπε...

Κατ αρχάς, η ηθική που διακρίνει το σινάφι των δημοσιογράφων (ή την πλειονότητα αυτών) είναι νομίζω έτσι κι αλλιώς γνωστή.. Βέβαια, το να φτάσουμε σε τέτοια σκύλευση νεκρού ειλικρινά δεν νομίζω οτι το περίμενε κανείς..

Τώρα για το ποιο είναι το θέμα της είδησης και το γιατί, ε νομίζω το μπούσουλα τον έχουμε χάσει εδώ και πολύ καιρό..είδηση πλέον είναι ότιδήποτε μπορεί να προσελκύσει το ενδιαφέρον- απο τις παραλίες του άλιμου μέχρι τις πόζες των αδερφών Κανονίδων (sic)..

kyrmanidis.blogspot.com είπε...

Σαν κλασικος μαϊντανος του blog σου θα παραθεσω κ εγω την αποψη μου επι του θεματος, εχοντας ως δεδομενο ενα πραγμα:δεν εχω δει τηλεοραση εδω και 4-5 μερες (εχθες ειδα το πορτογαλια-τουρκια αλλα ο σπορτκαστερ δεν ειπε τιποτα για το θεμα του ποστ).
Βλεπω τηλεοραση απο τοτε που με θυμαμαι κ δη ιδιωτικη απο το 1990 κ μετα.Απο την αλλη διαβαζω blogs εδω κ ενα χρονο περιπου και δηλωνω το εξης:μακαρι αντι της "ενημερωσης" που μας προσφερουν εν μεσω διαφημισεων τα ΜΜΕ, να μαθαιναμε τα δρωμενα απο τους απλους πολιτες του διαδικτυου. Η ποιοτικη διαφορα της αναλυσης των πραγματων ειναι χαοτικη. Απο καθε πλευρα. Πραγματι, περα απο τη δολοφονια ενος ανθρωπου απο καποιον αγνωστο μεχρι στιγμης δραστη, δηλαδη εκτος απο την εγκληματολογικη πλευρα του θεματος,δεν βρισκω λογο γιατι να αναλυεται απο τα ΜΜΕ το συγκεκριμενο συμβαν ειτε ετσι, ειτε αλλιως.
Για τα οσα ξερω απο τη ζωη του συγχωρεμενου, το μονο που μου τραβηξε την προσοχη ηταν πριν καποιους μηνες το γεγονος οτι αν και συνεληφθη με ποσοτητες κοκας διεφυγε την προφυλακιση λογω της επωνυμιας του (γεγονος που δεν θα συνεβαινε σε κανεναν μας, καθως θα ημασταν ακομη μεσα περιμενοντας το δικαστηριο).Αν τωρα καποιος ειναι ομοφυλοφιλος κ δολοφονειται, δεν νομιζω οτι διαφοροποιειται το γεγονος αυτο καθαυτο, οτι δηλαδη δολοφονηκε.Δεν νομιζω δηλαδη οτι το κινητρο ηταν η διαφορετικοτητα του.Μονο σε αυτη την περιπτωση θα ανεχομουνα αναλυσεις επι αναλυσεων.Κατα τα λοιπα, καθημερινα συμβαινουν παρομοια γεγονοτα, με μονη διαφοροποιηση οτι τα αγνωστα σε εμας θυματα αντι για κοκα παιρναν ηρωινη κ απλα, πολυ απλα δεν ηταν ειναι διασημοι.
(Φανταζεσται καθε φορα που χανεται απο εγκληματικη ενεργεια ενας ηρωινομανης -η πωληση πρεζας ειναι εγκληματικη ενεργεια- να γινοταν ο ιδιος χαμος που περιγραφετε στην ΤV?