Δευτέρα 29 Ιουνίου 2009

τώρα

αύριο νωρίς στο πόδι και αργά το τελείωμα, αλλά δεν έχει σημασία.
τι έχει σημασία;
αυτή η μια, δυο άνισες ώρες που θα κάτσεις με τον καλό φίλο, την ξεχασμένη κιθάρα, το αφηρημένο σερφάρισμα.
όλα καλά είναι και όλα κάτι φτιάχνουν τελικά. θα το έλεγα με καμιά ωραία συμπυκνωμένη φράση, αλλά δε μου' ρχεται τώρα.
δεν πειράζει.
μερικά πράγματα αρκεί να τα νιώθεις, απλώς υπάρχουν μέσα στ' άλλα και είναι αυτές οι διαπιστώσεις, που κάνεις την κατάλληλη στιγμή, αυτές που συνήθως ξεχνάς την άλλη μέρα. αυτές που απολαμβάνεις την προηγούμενη.
πάω να κοιμηθώ.
το αύριο θα χαλάσει και πάλι προσωρινά το σήμερα.
απλά και αθόρυβα, όπως σήμερα το ευλόγησε.
(γαμώτο, μεγάλη κουβέντα είναι όλα αυτά και δεν θα την κάνουμε κιόλας)

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

"Το αύριο θα χαλάσει πάλι προσωρινά το σήμερα"..χρειάστηκε να διαβάσω αυτή τη φράση ξανά και ξανά για να συνειδητοποιήσω πόση αλήθεια κρύβει..
Να είσαι καλά και να γράφεις..!

Να Το Σκεφτώ λίγο; είπε...

Mυαλά με Θέα, άν τα λές τόσο κομψά όσο χασμουριέσαι, τότε υπάρχει πρόβλημα.
Κό(μ)ψε-κάτι, κο(μ)ψε-κάτι,κό(μ)ψε σαν πολλά παιδί μου, μα ςτα λές απόψε.
Και δεν θα τη κάνουμε κιόλας!
Την κουβέντα.Αυτό που το βάζεις ε;
Τότε γιατί τα λές, Μυαλά με Θέα,γιατί;;
Για να μας βάζεις σε σκέψεις;;;