11 ώρες (Σάββατο πρωί ως το βράδυ)

Ή αλλιώς εξακόσια εξήντα λεπτά ή τριάντα εννιά χιλιάδες εξακόσια δευτερόλεπτα (γουάου).

Κλασική εισαγωγή για να τονίσεις, τι άλλο, το μέγεθος του χρόνου, την πάροδό του και την τερατώδη υποδιαίρεση του σε δευτερόλεπτα που στην νοητική της προβολή πολλαπλασιάζει περισσότερο παρά υποδιαιρεί τελικά.

Είναι προφανές ότι δεν έχω τίποτα να γράψω αυτή τη στιγμή. Πως μπορείς όμως να μην έχεις θέμα όταν τα πάντα είναι θέματα από την ίδια τους την ύπαρξη; Δε θέλω να γράψω ούτε για το Ασφαλιστικό, ούτε για ντοπαρισμένους πρωταθλητές, ούτε για την ονομασία των Σκοπίων - προτιμώ τα μικρά σχόλια στα μεγάλα θέματα (βλέπε παλαιότερα posts). Άλλωστε υπάρχουν πολύ πιο αξιόλογα, ενημερωμένα και δραστήρια blogs για να το κάνουν αυτό. Και το κάνουν άλλωστε με πανέξυπνα κείμενα, και γω τους διαβάζω (βλέπε links).

Στο μη-θέμα μας όμως. Οι 11 ώρες είναι οι ώρες που είμαι σήμερα ξύπνιος. Πολλές δεν είναι; Σε μια καθημερινή μέρα ισοδυναμούν με το νόμιμο ωράριο εργασίας συν την επιστροφή στο σπίτι συν το μεσημεριανό μαζί με το μαγείρεμα και τα ψώνια (είμαι μια νοικοκυρά εγώ...). Σε άλλη περίπτωση, εξίσου συνηθισμένη, είναι το πρώτο οκτάωρο στη δουλειά, ενώ έπονται άλλες δύο, τρεις, ίσως και περισσότερες ώρες.
Στο δικό μου Σάββατο δε συνέβη το ίδιο.

Αν έχει λοιπόν κανένα ενδιαφέρον, παραθέτω την δραστηριότητα της ημέρας:
α) 10:30 πρωινή.
Εγερτήριο αθέλητο, χωρίς ξυπνητήρι και λοιπά τεχνικά μέσα. Το βιολογικό μου ρολόι (μια ακόμα ηλίθια έκφραση της καθομιλουμένης) χτυπά πάντα από τις 8:00 μέχρι τις 11:00 (11:00 σε περιόδους μεγάλου κοπροσκυλιάσματος).
Ακολουθεί χλιαρό βουβό ανακοινωθέν ότι σήμερα θα μελετήσω ως σοβαρός επιστήμων επί οκτάωρο, ξεπερνώντας τις χθεσινές συνταρακτικές επιδόσεις μου (έχω σύντομα κάτι πολύ περίεργες εξετάσεις να δώσω, ο νοών νοείτω)
β) 10:45 πρωινή.
Αδιάφορη φάση, μη ελεγχόμενη, καθώς εντελώς μηχανικά κάνω μισοκοιμισμένος την καθημερινή κούρα ομορφιάς (30 δευτερόλεπτα, άρα μάλλον δεν μιλάμε για κανένα μοντέλο) και ετοιμάζω καφέ (πιο στιγμιαίος δε γίνεται, άλλα 30 δευτερόλεπτα).
γ) 10:46 - 13:00 μεσημεριανή.
Ελέγχω τα mail μου, ετοιμάζω το πλάνο της ημέρας, ετοιμάζω τις δουλειές της ερχόμενης εβδομάδας, ποτίζω τα λουλούδια, ζωγραφίζω ένα τοπίο σε λάδι, κάνω μοντελισμό, πιλάτες και αεροβική γυμναστική και μισή ώρα βάρη. ΣΙΓΑ!
Καναπές στα φόρτε του, καθιερωμένο βρισίδι στην ΤιΒι και την ξεφτίλα της, μουσική, ΚΑΦΕΣ.
δ) 13:01 μεσημεριανή.
Συμπαθής κοπρόσκυλος τηλεφωνεί (μπορεί και γω να τηλεφώνησα,δε θυμάμαι) και κλείνεται ραντεβού για έρευνα αγοράς μετ΄αυτοκινήτου, προς αγοράν αυτοκινήτου. Πετάω τη σκούφια μου για κάτι τέτοια, κι απ' τη χαρά μου μαλακίζομαι μιάμιση ώρα στο Facebook μέχρι να περάσει να με πάρει, με μοναδικό αποτέλεσμα να γίνω λίγο πιο έξυπνος στο who has the biggest brain (τεστάκια για να επιβεβαιώνεσαι είναι αυτά).
ε) 15:00 μεσημεριανή.
Αποδεικνύεται ότι οι αντιπροσωπείες αυτοκινήτων δεν είναι διημερεύοντα φαρμακεία και γυρνάμε άπραγοι σπίτι μου, όπου παραγγέλνουμε πίτσα και πίνουμε καφέ για μια ακόμα φορά σήμερα. Κουτσομπολιό με ολίγη από μελλοντικές στρατηγικές (ή το ανάποδο).
στ) 16:30 μεσημεριανή.
Μόνος πια, αποφασίζω ότι το πανηγύρι έχει τελειώσει για σήμερα. Ετοιμάζω - μάντεψε - καφέ, και στρώνομαι με έναν τόμο του ΕρμΑΚ στο χέρι (κάποιοι ξέρουν τι είναι, οι υπόλοιποι δε χρειάζεται να τα ξέρουν όλα), με σκοπό να ξεπαστρέψω μέχρι το βράδυ τουλάχιστον 160 σελίδες. Τα γράμματα τρεμοπαίζουν, η γραμματοσειρά μικραίνει, τα χέρια μου τρέμουν και ο ΕρμΑΚ σωριάζεται στο πόδι μου. Σωματικό και ψυχολογικό ερείπιο πια, αποφασίζω να σερφάρω λίγο στο δίκτυο για να χαλαρώσω (!!!) μέχρι να μου έρθει η όρεξη να διαβάσω κάτι πιο ελαφρύ, όπως τη συλλογή από Μπλεκ της παιδικής μου ηλικίας.
ζ) 22:00 βραδυνή.
Είναι προφανές ότι είμαι ακόμα μπροστά στο πισί, αποφάσισα να φάω κάτι ελαφρύ αντί να το διαβάσω και μάλιστα νομίζω έριξα λίγο έξτρα παρθένο ελαιόλαδο στο πληκτρολόγιο (ποτέ μην τρώτε λαδερές σαλάτες ενώ γράφετε post, εγώ φάνηκα τυχερός), και τα πλήκτρα για καλή μου τύχη γράφουν σχεδόν μόνα τους πλέον - άρα δε φέρω σχεδόν καμιά ευθύνη για το σημερινό ποστ.

Θα μου πεις τι νόημα έχουν όλα αυτά; Απολύτως κανένα.
Η ώρα πήγε 23:00, οι καφέδες θα με κρατήσουν για κανένα τετράωρο ακόμα ξύπνιο, έχω κατεβάσει και κάτι ωραίες ταινίες πρόσφατα, ας τελειώσει η μέρα όπως άρχισε...